koopzondag

Koopzondag. Altijd gezellig om toch nog een extra dag de stad in te gaan.

Het gros van de mensen rent door de winkelstraat heen, als of de winkels alleen vandaag open zijn.

De super markt draait er nog een goede omzet bij. De kleding winkels laten nu echt merken door  de ramen vol te plakken met  reclame borden dat het nu echt de laatste dagen van de opruiming is.
Zij hebben ook niks te klagen. Er zijn genoeg mensen die de opruimingsborden niet gezien hebben.

 

Ik bedenk dat mijn shampoo net op was dus kon ik die alvast wel aanschaffen. Dus ik  loop langs de winkels en probeer een blik op de vangen van de verkopers.  Als het wel rustig is in de winkel weten ze niet hoe te moeten hangen. Zouden ze over de balie heen hangen of toch over een stapel met broeken. Ze  hebben de grootste lol met elkaar. Ik kan nog net opvangen wat hun vrienden allemaal op facebook hebben geschreven over hun weekend.  Ze kunnen ook op de stoel achter de balie gaan zitten, Lekker uit het zicht. Hoeven ze ook niks te zeggen als er iemand binnen komt.  Ze zien mij wel verschijnen als ik wil afrekenen.

 

Er zijn ook winkels met camera’s als ik dan naar binnen stapt. Komt er een verkoper met een rotgang  uit één of andere hoek. Meestal met een broodje of een kop koffie in hun handen. Ze glimlachen naar me. Maar die glimlach zegt  “pffffffffff ik zat net te eten, waarom kom je nu , je koopt toch niks.”  Dat roept bij mij de neiging op om dan ze maar eens flink te laten lopen. Ik zoek dan een paar schoenen uit waarvan mijn maat  niet in de winkel staat. “Tuurlijk ik kan even achter kijken voor u.” Hoor ik dan de verkoper zeggen.  Ik zoek of ik nog iets kan vinden waardoor de koffie echt koud word.   Stel dat die schoenen er zijn koop ik ze misschien,  ik betaal voor de service  dus wil ik die ook krijgen ook.  Maar natuurlijk ik koop dan niks . De verkoper had gelijk. En ik ook ik zie geen damp meer van de koffie afkomen.

 

Er zijn ook winkels die hebben in gespeeld op de extra koopzondagen. Zij zorgen ervoor dat hun eigen kosten laag blijven. De loonkosten dan . Daar de verkoper nog maar net droog is achter zijn oren. Kunnen deze verkopers je totaal geen goed antwoord geven als ik hun vraagt of deze shampoo nou voor droog haar is of voor futloos haar. Wel zijn het verkopers die je wel met een oprechte glimlach aankijken. Het enthousiasme straalt altijd van deze mensen af.  Ik word er altijd blij van.  Ik ziet ze dan door de winkel heen rennen met mijn  shampootje. Naar een verkoper gaan die al 5 dagen heeft gewerkt.  Je ziet dat ze een glimlach probeer op te houden.  Ik knik vriendelijk naar de door gewinterde verkoopster. Zo een knikje kost mij niets , ik ben altijd helemaal in mijn hum  als ik aan het winkelen ben.  De “duurdere verkoopster wijst  iets aan op het flesje en al huppelend komt de jonge verkoper naar mij toe. Jammer de shampoo is  alleen voor geverfd haar.  Ze laat het me nog even duidelijk zien , het stond er voor op. Jammer daar heb ik niks aan. Ik heb futloos haar. Toch bedank ik de huppelende en dure verkoopsters en loop naar de volgende winkel.

 

Bij de volgende winkel vond ik wel de juister shampoo. Ja ik wist nu waar ik moest kijken. Dat had ik onthouden van de huppelende verkoopster. Aangekomen bij de kassa troffen we een  verkoopster aan die verteld dat  in dit geval wij nog voor de laatste keer een plastic zakje krijgen .MAAR bij de  volgende keer niet meer. Daar doet de Etos niet meer aan. Met verbaasde ogen kijk ik de dame aan. Denk bij me zelf dit zal ze wel vijf dagen lang hebben  verteld aan alle klanten.  Anders kwam het nu wel anders d’r strot uit. Wij bedanken haar voor de mededeling en lopen de winkel uit.

 

Best wel gezellig zo een koopzondag.