maandag 14 oktober 2013

hij is er klaar mee.


 
Terwijl ik zijn kamer inloop om mijn werk te doen, rijdt hij achter mij aan. 'Mooie spullen hè?' vraagt hij.
Ik kijk rond en bevestig zijn vraag: 'Inderdaad u heeft hier mooie, bijzondere spullen staan.' Ik kijk nog een keer en constateer dat deze meneer iets met het buitenland heeft. De man begon te vertellen dat hij tussen ’45 en ‘50 in Indonesië heeft gediend. Hij was daar medic. Die mochten pas als laatste weg daar. Ik kreeg ongevraagd het levensverhaal van deze meneer te horen. Het was een boeiend maar triest verhaal. Nadat zijn vrouw was overleden is hij teruggekomen naar Nederland. Hij heeft hier geprobeerd zijn draai weer te vinden, dat is nooit echt meer gelukt. Hij was nu alleen, hij had hier nog wel een nichtje, die behartigt, sinds hij niet meer naar huis kan en terminaal is verklaard, zijn belangen Al die andere jaren heeft hij haar nooit gezien. Tijdens zijn verhaal zie ik zijn ogen glinsteren, zijn mondhoeken komen omhoog, en het is mij een groot plezier om naar deze meneer te luisteren. Ik kijk wisselend naar hem , zijn spullen en zijn rolstoel. Als hij opmerkt dat ik wat geschrokken naar zijn rolstoel kijk, maakt hij de opmerking: ‘Die meiden hebben het te druk om hem schoon te maken.' Daarna gaat hij verder met het verhaal over zijn aangetrouwde kinderen die daar wonen. Ik pak ondertussen een doek uit mijn tas maak die nat en ga gehurkt beginnen met het schoonmaken van zijn rolstoel. Hij kijkt mij even aan. Ik glimlach alleen, er rolt een traan over zijn wang. Ik vraag snel hoe hij aan dat mooie schilderij komt. De glinstering in zijn ogen komt terug en ik krijg een prachtig verhaal te horen over waar en waarom dat schilderij is gemaakt.  Als ik klaar ben spoel ik de etensresten en andere kleverig vuil eraf.  Pak een krukje en neem nog even de tijd om bij hem te zitten. Hij gaf aan dat hij daar is gekomen nadat de artsen hem nog maar drie dagen gaven. Nu, drie jaar later is hij er nog steeds. Hij is er klaar mee. Alles is geregeld, zijn nichtje hoeft alleen nog maar de laatste rekeningen te betalen dan is ze daar ook van af. Hij heeft al aan diverse mensen gevraagd of hij er mee mag stoppen. Maar dat mag hij daar niet. Waar hij nu verblijft gaan ze op dat soort verzoeken niet in. Ik kijk de meneer alleen maar aan, probeer een soort van glimlach tevoorschijn te halen. Zijn verzoek doet mij als gezond mens zeer. Hij is ziek, hij is al drie jaar over tijd,  hij is er klaar mee. 

4 opmerkingen: