seniorenstoel

 

 

 Vandaag heeft ze na  bijna 60 jaar afscheid genomen van haar man. Haar maatje. Hij deed alles voor haar. Zoveel dat de familie nooit in de gaten had dat er dingen waren die zij niet meer kon.  Haar familie dacht dat ze door haar verdriet versteend was. Ze dachten dat het wel een goede stimulans was om alles zo achter te laten zodat ze in beweging moest komen. Haar jongste dochter had er heel veel moeite mee. Maar haar oudste dochter had haar gezegd “ laat staan,  dan moet ma het zelf opruimen, dan heeft ze afleiding.”  Maar ma kon deze dingen allemaal al een tijdje niet meer. Alleen had niemand het in de gaten. Hun pa deed alles. Hij hielp altijd eerst haar met  wassen en aankleden. Begeleide  haar naar de  stoel.   Zette hij alvast de koffie aan. Ging naar beneden om de ochtend krant te halen. Vervolgens  las hij het nieuws voor, terwijl ze zo samen genoten van hun koffie met een koekje erbij. Terwijl hij dan de dagelijkse boodschappen ging halen gaf hij haar de afstandsbediening van de televisie.  Ze zappen maar een beetje.  Ze keek niet doelbewust ergens meer naar.  Thuis gekomen werd er nog gezamenlijk een kopje koffie gedronken. Twee maal in de week kwam de dame van de thuiszorg hun huis schoonmaken. Ze deed haar werk best wel goed. Maar zei nooit zo veel.  Als die was geweest deed pa alles weer recht zetten wat de dame niet goed had terug gezet.  In de middag gingen ze samen een dutje doen. Pa hielp haar met omkleden en naar bed.  Zelf ging hij in de seniorenstoel liggen , deze kon je helemaal uitklappen tot in de ligstand. Hij zette dan een sportzender op.  Luisterde nog even wat er gezegd werd en viel dan in slaap. Tot afgelopen maandag. Hij werd niet meer wakker. Hun dochter kwam die middag langs om hun bank zaken op orde te maken. Trof haar vader aan, moeders sliep nog lekker door.

 

Daar zit ze dan heel verloren in de lederen senioren stoel. Er rollen tranen over haar wangen. Ze kijkt de kamer door.  De kopjes van al de visite staan nog allemaal op de tafel. De lucht van opgebrande sigaretten hangt in de huiskamer. De asbak is tot aan de rand vol met peuken. De schoteltjes van  het gebak met de vorkjes staan sierlijk opgestapeld in het midden van de tafel. Ze hadden wel de stoelen terug gezet rond de eettafel.  De deur naar de keuken is dicht. Ze proberen zich in te denken  hoe het daar achter die deur er uit zou zien. `Ach  wat kan mij het ook eigenlijk schelen ´ zei ze zacht. `Over een paar dagen komt er wel weer iemand. Die zal mij hier in deze stoel aantreffen, ik hoop  dat ik dan al bij pa ben. Dan kunnen ze zelf de kopjes opruimen. `