regeltjes trut

Netjes over het voetpad oversteken. Wachten tot het stoplicht op groen gaat. Niet harder dan 120. Rechtdoor op de zelfde weg gaat voor. PFFFFFFFFFFFFFFF al die regels. En toch ben ik zo een regeltjes trut die zich er netjes aan houd.  Elke ochtend fiets ik naar de metro , daar het vroeg in de ochtend is , geeft  mijn lichaam het signaal af dat de buiten temperatuur voor  mij veels te laag is. Ik ben dan ook net een fietsend Michelin poppetje. In gepakt met sjaal handschoenen en muts race ik door de straten om zo snel mogelijk bij het metrostation te komen. Om daar mijn lichaam op te kunnen warmen in de niet overdekte stationshal. Waar de wind van alle kanten lijkt te komen. Op warmen lukt dan ook net niet.  Op mijn bare tocht richting het metrostation hou ik mij netjes aan de regels van het verkeer. Ondanks dat ik bijna niemand tegenkom. Geen  auto, geen voetganger geen andere fietser.  Blijf ik netjes mijn vinger uitsteken als ik de bocht omgaat.  Mijn dynamo maakt elke ochtend weer overuren. Ik trap mezelf hierbij het je weet wel en geef het nou echt zoveel meer licht .NEE.  Maar toch het licht moet aan. Anders zien de andere verkeers deelnemers mij niet. Maar ook ik heb mijn zondige momenten, helaas elke ochtend weer overtreed ik een regel.  Ik  fiets dan snel schuin over een pleintje heen, dit scheelt mij aanzienlijk veel fietsen. Aangezien mijn conditie er wel op vooruit gegaan is sinds ik deze bare tocht elke ochtend weer fiets  Ben ik er toch een grote voor stander voor om deze zonde te begaan . Anders moet ik om het pleintje heen fietsen en kom ik toch op het zelfde punt uit. Maar voor ik deze zonde  pleegt  kijk ik altijd even in het rond stel je voor dat iemand opeens zijn hond uit moet laten, of een vroegere dienst moet werken en mij daar dat pleintje over ziet fietsen. Dan word ik betrapt op mijn enige zonde va n de dag . Vreselijk lijkt me dat. Ik verzin ook altijd een smoes als ik over dat pleintje race. Zo iets van ik ben te laat en moet de metro halen. Of  ik moet snel blijven fietsen anders lopen mijn banden leeg er zit namelijk een gaatje in. Ja ik heb altijd wel een verhaaltje klaar als iemand mij daar zou aanhouden. Spannend is het wel. Ik waaghals die deze zonde elke ochtend weer probeer te overleven.  Zoiets van met een rot gang langs een politie auto rijden en dan kijken of ze achter je aan gaan. Misschien dat ik daarom toch elke morgen met een glimlach onder mijn mega sjaal op het metrostation aankom. Een glimlach die zeg ik heb het weer gedaan en ben weer niet betrapt. Goed he.