prakje warm eten

                                                                  Prakje warm eten.

Er werd bij d’r aangebeld. Ze deed de deur open en daar stonden  haar vader met de hond Astra. Wat een leuke verrassing. Zo leuk als haar vader zo spontaan langs komt.  Ze gingen naar haar vaste plek  bij het raam in de keuken zitten , ze zette voor haar vader een grote mok oplos koffie. Dat vindt hij altijd zo lekker . Ze praten over hoe het nou met oma gaat  of ze nog steeds aan het mopperen is en dat Astra heeft  gespeeld met  andere rottweilers.

Doordat ze zo aan het praten was met haar vader had ze niet gehoord dat haar man en dochter ook thuis waren gekomen. Ze ging zo op in het gesprek dat de omgeving met het gesprek mee veranderde. De vloerbedekking had de bruine kleur, het behang had de oranje gele kleuren uit de jaren 70. Die grote bloemenvaas met die mooie varen stond weer in de gang. Zoals gewoonlijk liep Astra er tegen aan en vielen er blaadjes op de grond.       

 “ Astra”  riep ze “niet tegen de plant aan lopen.”. Ze werd er zelfs boos over. Astra moest het nu toch wel weten dat hij niet tegen die plant aan moest lopen. Ze had hem al zo vaak gewaarschuwd.

 

Haar man en dochter stonden daar ook in de keuken waar ze aan het praten was met haar vader. Zij begrepen alleen niet waar ze het over had. Zij konden het gesprek niet volgen. Ze snapte er niets van. Waarom begroeten ze haar vader niet. Die man heeft zoveel voor hun gedaan. Kon er nou niet eens eens een hallo vanaf? Ze raakte in de was. Hoe konden zij het gesprek nou niet volgen en waarom zeiden ze niets tegen haar vader . Ze zitten daar toch, ze kunnen hem toch horen . Ze is niet gek. Haar vader is een grote man die zie je niet gauw over het hoofd en Astra was midden in de keuken gaan liggen naast zijn waterbak. Ze zouden er over gevallen zijn als zij niet bij de ingang waren blijven staan . Ongelofelijk vond ze het.

 

Nu 4 jaar  later begrijpt ze nog steeds niet waarom haar man en dochter niet praten met haar vader of waarom ze Astra niet even uit willen laten. Ze kan toch niet alles alleen doen. Haar dochter heeft altijd een hele goede band gehad met opa. Wat is er gebeurd? Ze had er geen verklaring voor. Ze staart uit het raam, haar koffie is koud geworden. Haar man en dochter komen elke dag  rond de zelfde tijd thuis voor eten. Gezellig zo met de familie samen eten net zoals vroeger bij haar ouders thuis. Ze komt uit een groot gezin met 4 meiden. Er waren altijd mee vriendjes of vriendinnetjes  mee aten. Dat ze het nu gewoon vind dat er nu ook kleine kinderen bij waren. Ze kan deze kinderen niet. Ze lijken  wel erg veel op haar dochter toen die klein was.  Alleen heeft ze geen idee wie die kinderen zijn. Ze heeft ze nog nooit gezien.

Ze snap niet waarom haar dochter niet op haar eigen gaat wonen, ze hou van die meid. Maar ze vind het niet meer dan normaal dat haar dochter nu een leuk huisje zou hebben met een man en kinderen . Ze zou zo graag oma willen worden. 

Ze kan niet meer zelfstandig lopen heeft hierbij hulp nodig van de verpleging. Ze zit hele dagen voor het raam in de keuken naar buiten te kijken. Te wachten op haar vader.  Ze reageert niet meer op prikkels van buiten af. Alleen nog op haar man en dochter tijdens het eten van een prakje aardappels met bloemkool met een braadworst dan is er ineens weer die glimlach. Een glimlach die zeg ik hou van jou, ik ben blij dat jullie er zijn. Dan is er even weer contact met haar man en dochter en straalt er liefde in haar ogen. Dan is er die brede glimlach die zeg ik weet wie jullie zijn. Ik kan alleen jullie niet meer benoemen. Maar ik weet het wel. Een glimlach van een kind  die de lekkerste lollie van de hele wereld krijg. Ze geniet zo onbeschrijfelijk veel van die maaltijden. Haar man en dochter genieten ook zo onbeschrijfelijk veel van die maaltijd dan zijn ze weer even bij haar. Ze krijgen een glimlach van haar die elke keer weer het hart doet breken.

 

Op naar morgen middag, op naar het volgende prakje.